Κουλουράκια 

του λαδιού, του κρασιού, της ρακί

της ζάχαρης και της κανέλλας, 

Κουλουράκια της Κρήτης! 

Αυτά τα αγαπημένα κουλουράκια 

τα συναντάμε σε όλα τα σπίτια της Κρήτης 

σε διάφορες παραλαγές αλλά πάντα τραγανά, μυρωδάτα, πεντανόστιμα!!! 

     Τι χρειαζόμαστε: 

•     1 1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο
•     1 1/2 φλιτζάνι ζάχαρη
•     1 φλιτζάνι κρασί ( ροζέ )
•     4 κ.σ. ρακί ή κονιάκ
•     1 1/2 κ.σ. μπέικιν πάουντερ
•     1/2 κ.σ. κανέλα
•     1/2 κ.σ. από γαρύφαλλα
•     1 φλιτζάνι καβουρδισμένο σουσάμι
•     4 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις

Πως τα ετοιμάζουμε:

Σε ένα μπολ χτυπάμε καλά το ελαιόλαδο και προσθέτουμε διαδοχικά τη ζάχαρη, την κανέλλα, τα γαρύφαλα, τη ρακί, το μισό αλεύρι και το μπέικιν, το κρασί και έπειτα προσθέτουμε το σουσάμι και το υπόλοιπο αλεύρι. Ανακατεύουμε με τα χέρια απαλά και προσθέτουμε όσο αλεύρι χρειαστεί ώσπου να έχουμε μαλακό ζυμάρι που δεν θα κολλάει στα χέρια μας. Ζυμώνουμε για πέντε λεπτά ακόμα. Αφήνουμε τη ζύμη να ξεκουραστεί για 15 λεπτά  Παίρνουμε ποσότητα ζύμης όσο χωράει το κουταλάκι τσαγιού και σχηματίζουμε ένα  χοντρό κορδόνι ανάμεσα στις παλάμες μας. αφού το σχηματίσουμε, παίρνουμε λίγο σουσάμι στη μια παλάμη μας, γλιστράμε πάνω το κορδόνι για να το πιάσει στην επιφάνεια του και το αφήνουμε έτσι ή το γυρνάμε και σχηματίζουμε κουλουράκι! Σιγά σιγά φτιάχνουμε τα κουλουράκια μας και τοποθετούμε σε ταψί με αντικολλητικό χαρτί ώστε να έχουν ένα μικρό μικρό κενό μεταξύ τους. .Προθερμάνετε το φούρνο στους 180 ° C.Ψήνουμε στην πρώτη απο κάτω σχάρα στους 180 ° C για 15-20 λεπτά , μέχρι ν αποκτήσουν ένα χρυσαφί χρώμα. Τα ραδιάζουμε σε σχάρα και τ αφήνουμε να κρυώσουν για δέκα λεπτά. Έπειτα κλείνουμε σε βάζο ή κουτί αεροστεγώς και απολαμβάνουμε πάντα φρέσκα τα κουλουράκια μας! 

Η Τσικνοπέμπτη "επιβάλλει" ένα μεσοβδόμαδο μικρό φαγοπότι! Ένα απο τα αγαπημένα έθιμα  της χρονιάς και από εκείνα που αντέχουν σχεδόν ανέπαφα στο χρόνο ακόμα κι αν το παραδοσιακό "τσίκνισμα" γίνεται πια και σε καταστήματα γευμάτων. 

Ωστόσο, η μάζωξη στο σπίτι οργανωμένη ή αυθόρμητη απο τους μασκαράδες που κάνουν βόλτες κι επισκέψεις έχει περισσότερες χάρες!

Άλλωστε είναι λιγότερο απαιτητική μια μάζωξη στο σπίτι και η οργάνωση πλέον δεν χρειάζεται να είναι υπόθεση ενός νοικοκυριού!

Το κρέας πρωταγωνιστεί και αυτό προτείνουμε κι εμείς!  
Οι διάφοροι μεζέδες που άξια θα συντροφεύσουν το κρασί ή τη μύρα μας είναι η κύρια πρόταση μας.

ΚΥΝΗΓΙ ΤΣΙΧΛΕΣ

Οι τσίχλες που κυνυγούν αυτήν την εποχή είναι σπουδαίος μεζές. Γίνονται στα κάρβουνα,  σφουγκάτο, με σάλτσα, σαλμί κλπ.
Ο Γιάννης και η παρέα των κυνηγών άπλωσαν τις τσίχλες που έπιασαν στη σχάρα με αλάτι μόνο και σε λίγα λεπτά απολάμβαναν τον ιδανικό κρασομεζέ!
 

ΚΟΥΝΕΛΙ ΤΗΓΑΝΙΑ

Ζητάμε απο τον κρεοπώλη να μας κόψει το κουνέλι σε μερίδες μικρές για τηγάνισμα. 
Το πλένουμε με ροζέ κρασί και το αφήνουμε να μαριναριστεί για μισή ώρα τουλάχιστον. 
Το στραγγίζουμε, προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι και το τυλίγουμε πολύ ελαφριά σε ψιλό σιμιγδάλι.

Ζεσταίνουμε ελαιόλαδο σε βαθιά κατσαρόλα
Τοποθετούμε τις μερίδες μέσα στην κατσαρόλα έτσι ώστε τα χοντρά κομμάτια με πολύ κρέας να είναι στο κέντρο της κατσσαρόλας και τα πιο λεπτά στις άκριες.Τηγανίζουμε σε δυνατή θερμοκρασία.
Δεν χρειάζεται να το γυρίσουμε παρά μονάχα δυο φορές. Έτσι πετυχαίνουμε να φτάσει η θερμοκρασία στο κέντρο της κάθε μερίδας με σιγουριά. 
Μαγειρεύουμε ώσπου να ροδοκοκκινήσει καλά.
Στραγγίζουμε σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας και σερβίρουμε.
Χρησιμοποιήούμε σίτα για όσο μαγειρεύουμε το κουνέλι γιατί πετάει το λάδι πολύ πολύ εύκολα!

  ΦΤΕΡΟΥΓΕΣ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΣΤΟ ΓΚΡΙΛ

Πρόκειται για μια πιο ελαφριά εκδοχή τσινίσματος, εξίσου πεντανόστιμη!

Παίρνουμε φτερούγες κοτόπουλου, τις ξεπλένουμε με κρασί και τυλίγουμε με ένα μίγμα με αλάτι, πιπέρι, αποξηραμένο κρεμμύδι και ρίγανη. Προσθέτουμε επίσης λίγο ελαιόλαδο και με το χέρι μας το απλώνουμε στις φτερούγες.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο μας στην ένδειξη ΓΚΡΙΛ ΚΑΙ ΑΕΡΟΘΕΡΜΟ ΜΑΖΙ ή σκέτο γκριλ στους 200 βαθμούς και τοποθετούμε τις φτερούγες στη σχάρα του φούρνου στην πιο ψηλή θέση.

Στην προηγούμενη αμέσως θέση τοποθετούμε ταψί ίδιων διαστάσεων με τη σχάρα όπου έχουμε τις φτερούγες και ρίχνουμε μέσα ένα ποτήρι ζεστό νερό και το χυμό απο ένα λεμόνι. Έτσι το κοτόπουλο μας δεν στεγνώνει και αρωματίζεται απο τους υδρατμούς που δημιουργεί το νερό με το λεμόνι!

Συνοδεύστε  με ντοματοσαλάτα ή  χόρτα βραστά!

ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ.

Φιλοξενούμε το κείμενο του Ιερέα της Ενορίας Λιμ. Χερσονήσου Πατήρ Νεκτ. Κιοστεράκη το οποίο είναι απόλυτα διαφωτιστικό και έγκυρο για τη σημασία, τους συμβολισμούς της Τσικνοπέμπτης, την ορθοδοξία και την παράδοση μας.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ Η ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Η τσικνοπέμπτη είναι η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου και για την φετινή Αποκριά, την γιορτάζουμε την Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου. Οι άνθρωποι προετοιμάζονται για την μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής και δίνει την ευκαιρία στα νοικοκυριά να καταναλώσουν με εορταστικό και χαρούμενο τρόπο ό,τι κόκκινο κρέας τους έχει απομείνει πριν από τη νηστεία της Σαρακοστής!

Η λέξη “τσικνοπέμπτη” προέρχεται από την λέξη “τσίκνα” (η μυρωδιά του ψημένου κρέατος) και από την λέξη “Πέμπτη”. Γιορτάζεται άλλωστε την Πέμπτη, 11 ημέρες πριν την Καθαρά Δευτέρα. Είναι μια μέρα προ- ετοιμασίας για την μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής πριν από το Πάσχα, μια προετοιμασία που έγκειται στην προσπάθεια να βιώσουμε τις επερχόμενες ημέρες της Μεγάλης Τεασσαρακοστής.
Η Τσικνοπέμπτη βρίσκεται στη 2η εβδομάδα της περιόδου που εκκλησιαστικά ονομάζεται Τριώδιο, η οποία αποτελείται απο τρεις εβδομάδες πριν εισέλθουμε στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή, δηλαδή την νηστεία πριν από το Πάσχα: την 1η εβδομάδα την λέμε Προφωνή ή Προφωνέσιμη ή και Απολυτή, την 2η εβδομάδα την λέμε Κρεατινή ή Κρεοφάγος και την 3η εβδομάδα την λέμε Τυρινή ή Τυροφάγος που πλέον δεν τρώγεται το κρέας (από εγκράτεια και «φρενάρισμα» των θελημάτων μας), αλλά τρώμε μόνο γαλακτοκομικά προϊόντα (άμα είναι και βιολογικά, ακόμη καλύτερα)!!!.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας του Τριωδίου, δηλαδή την Απολυτή σταματάει η συνηθισμένη νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής, ενώ στη δεύτερη εβδομάδα των «απόκρεω» ίσχυε η νηστεία και έτσι η Τσικνοπέμπτη αποκτά ιδιαίτερη σημασία και εθεωρείτο εορτάσιμη ημέρα και το τραπέζι είναι γιορτινό αφού έρχεται μετά από νηστεία και την επομένη έχουμε πάλι νηστεία, δηλαδή προετοιμασία για τα επερχόμενα.
Ο λόγος που έχει καθιερωθεί αυτή η γιορτή να γίνεται ημέρα Πέμπτη είναι πως η ορθόδοξη εκκλησία θεωρεί σημαντικές τις νηστείες της Τετάρτης και της Παρασκευής, οπότε και έγινε επιλογή της ενδιάμεσης ημέρας από την Τετάρτη και την Παρασκευή, δηλαδή την Πέμπτη.
Επειδή με τον τρόπο που έχει καθιερωθεί το μαγείρεμα της τσικνοπέμπτης, στα κάρβουνα ή τηγανισμένο, αναδύεται έντονη τσίκνα-κάπνα, ονομάζεται τσικνοπέμτη.
Εχει καθιερωθεί να κυριαρχεί το κόκκινο χρώμα την τσικνοπέμπτη, είτε το κρέας είναι αυτό, είτε το κρασί, για να μας θυμίσει το Πάσχα και την χαρά της Αναστάσεως.
Ας θυμηθούμε όμως κάτι πολύ σημαντικό λόγω των γιορτινών συναντήσεων μας και των σχετικών τραπεζωμάτων. Καλή διασκέδαση να έχουμε και όσοι γευθούν το κρασάκι, αυτό ν αγίνει με το προβλεπόμενο μέτρο, τα ξέρετε άλλωστε, αλλά συγχωρέστε μου την επανάληψη, ΟΧΙ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ και ΚΑΤΑΧΡΗΣΕΙΣ και ασφαλώς ΔΕΝ ΟΔΗΓΟΥΜΕ ΠΟΤΕ εφόσον τα εύγεστα ποτηράκια είναι πλέον των 1-2!! ΔΕΝ ΟΔΗΓΟΥΜΕ!!! ΚΑΛΗ ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΤΗ!!!

Ευχαριστούμε πατήρ Νεκτάριε!

ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ !!!!!

Μπορεί να μην βρούμε σε κανένα παλιό τετράδιο συνταγών στην Κρήτη το "κέικ καρότο με κρέμα  τυριού" όμως είναι ένα κέικ γλύκισμα που αγαπάει τα προϊόντα της Κρήτης και που μπορεί να τα αναδείξει μια αλλιώτικη εκδοχή του.

Εγώ σήμερα το μετατρέπω σε τούρτα για τα γενέθλια της μικρής ΖΖ που είναι αλλιώτικη και αγαπάει την γευστική, υγιεινή κουζίνα κ τις αγνές πρώτες ύλες της Κρήτης! 

Άλλωστε της ταιριάζει το φρουτώδες, της ταιριάζει το φωτεινό χαρούμενο πορτοκαλί, της ταιριάζει το λευκό όπως άλλωστε και η στολή της, της ταιριάζουν τα αρώματα όσα κι αν έχει!

Σκέφτομαι πόσο τη θαύμασα όλες τις φορές που έκανε διατροφική ανάλυση ενός πιάτου και με τι τρόπο επέλεγε και συνδύαζε τα συστατικά του δικού της πιάτου, ανεξάρτητα ποιό ήταν το κύριο μαγειρεμένο φαγητό. 

Πρωί, μεσημέρι ή βράδυ λοιπόν, η ΖΖ ετοίμαζει το πιάτο της σαν σχεδιάζει να το παρουσιάσει σε διατροφικό συνέδριο! 

Είτε περιέχει ψάρι, είτε λαχανικά, είτε ελιές, τυρί, ψωμί ή παξιμάδι.

 ΖΖΖΖΖΖ,

 αν δεν έχεις δοκιμάσει ήδη το "κέικ καρότου με κρέμα τυριού" ετοιμάσου!

 Υλικά για την τούρτα

1 1/2 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις

1/2 κούπα χυμό πορτοκάλι ή νερό

1 κούπα ζάχαρη

2 αυγά 

3/4 κούπας ελαιόλαδο

1/2 κ.γ. σόδα

1/2 κ.γ. μπέικιν σκόνη

1/2 κ.γ. κανέλα

1/2 μοσχοκάρυδο

2 κούπες καρότα ξυσμένα

1/2 κούπα σταφίδες κομμένες

3/4 κούπας καρύδια χοντροσπασμένα

Υλικά για την κρέμα

300 γρ πηχτόγαλο Χανίων Κρήτης ή ΑΜΑΡΙΝΟ (αλοιφώδες τυρί απο το Αμάρι Κρήτης)

1/2 κούπα φρέσκο γάλα

1 βανίλια 

1/2 κούπα άχνη ζάχαρη 

λίγες σταγόνες λεμόνι

Προετοιμασία

Χτυπάμε τα ασπράδια σε μαρέγκα και ενσωματώνουμε και τους κρόκους. 

Χτυπάμε χωριστά το ελαιόλαδο με τη ζάχαρη, το χυμό πορτοκάλι με τη σόδα, την κανέλα, το μοσχοκάρυδο και ρίχνουμε μέσα σε αυτό το μίγμα με μια κίνηση όλο το αλεύρι, το μπέικιν, τις σταφίδες, το καρότο, τα καρύδια. αναμιγνύουμε απαλά ώστε το αλεύρι να αγκαλιάσει το καρότο, τις σταφίδες και τα καρύδια και στο τέλος ενσωματώνουμε με κουτάλι και απαλές κινήσεις τη μαρέγκα μας. Αδειάζουμε σε μικρή φόρμα 16.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 175 βαθμούς ώσπου να ψηθεί, ελέγχουμε με ξυλάκι για σουβλάκι ή μαχαίρι. Αφήνουμε να κρυώσει το κέικ μας πάνω σε σχάρα, ξεφορμάρουμε και κόβουμε οριζόντια στη μέση. 

Έχουμε αναμείξει τα υλικά για την κρέμα μας και την απλώνουμε ώστε να ενώσουμε τα δύο κομμάτια του κέικ.

 Έπειτα το τυλίγουμε περιμετρικά. 

Πασπαλίζουμε με διακοσμητικά καροτάκια ή καρύδια ή ακόμα καραμελωμένο ξύσμα πορτοκαλιού!

Χρόνια Πολλά ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ!!!!!!!!!!!!

να είσαι χαρούμενη, αισιόδοξη, και να έχεις πάντα το μυαλό σου γεμάτο με σχέδια και όνειρα!!!

http://www.youtube.com/watch?v=xvP_3MSf8RQ

Κυριακή σήμερα, ηλιόλουστη Κυριακή στην καρδιά του Φλεβάρη!

Ότι και να έχεις να κάνεις μια τέτοια Κυριακή, είναι ευχαρίστηση!

Όπως το να ετοιμάσεις ένα νόστιμο φαγητό.

Το φαγητό που διάλεξα για σήμερα μας είχε λείψει.

Το προτιμούμε τις κρύες μέρες του Χειμώνα αλλά και σήμερα ήταν το ίδιο απολαυστικό!

 

 "Λευκό ψάρι με πολύχρωμα λαχανικά" 

Ένα πιάτο που το σερβίρεις σαν στιβαρή σούπα

Ένα πιάτο με δυνατά αρώματα και έντονη γεύση και ταυτόχρονα αρκετά ελαφρύ!

Υλικά

1 1/2 κιλό κοκκινόψαρα ή αλλο λευκό ψάρι, χωρίς κεφάλι στη συνταγή μου

4 μικρά άσπρα κρεμμύδια (του στιφάδου) κομμένα στα έξι το καθένα 

4 μεσαία καρότα κομμένα σε μπαστουνάκιαστο ύψος του αντίχειρα

4 μικρές πατάτες κομμένες στα τέσσερα

8 μικρά κολοκυθάκια χαραγμένα σταυρωτά

1/2 κούπα ελαιόλαδο

2 λεμόνια (το χυμό τους)

2 κουταλιές μαϊντανό ψιλοκομμένο

Αλάτι, πιπέρι 

1 κουταλάκι θυμάρι.

Προετοιμασία

Απολεπίζουμε το ψάρι και το κόβουμε σε δυο μεγάλες φέτες.

Βάουμε στην κατσαρόλα μας νερό και μόλις βράσει ρίχνουμε μέσα τις φέτες το ψάρι και απο πάνω τα κρεμμυδάκια. Αλατίζουμε και αφού πάρουν μια δυο βράσεις,  σκεπάζουμε και χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία. Μαγειρεύουμε για είκοσι λεπτά ώσπου να ψηθεί το ψάρι μας αλλά να μην διαλύσει.

Στραγγίζουμε με τρυπητή κουτάλα τις φέτες το ψάρι και τις τοποθετούμε σε πιάτο για να κρυώσουν.

Ελέγχουμε να μην έχει υπολείμματα ψαριού (αν υπάρχουν φαίνονται εύκολα) ο ζωμός μας και αυξάνουμε τη θερμοκρασία. 

Ρίχνουμε μέσα τα λαχανικά μας, τα κολοκύθια, τα καρότα, τις πατάτες και συμπληρώνουμε αν χρειαστεί με νερό ώστε να καλύπτονται. Συμπληρώνουμε λίγο αλατάκι και σκεπάζουμε για να μαγειρέψουμε τα λαχανικά μας σε δυνατή θερμοκρασία. 

Αφού έχει κρυώσει το ψάρι μας, το καθαρίζουμε απο κόκαλα και δέρμα και σπάμε με το χέρι σε μεριδούλες (όσο ένα λεμόνι ή ένα μεγάλο καρύδι) 

Εν τω μεταξύ, δοκιμάζουμε με το πιρούνι τα λαχανικά αν έχουν ψηθεί χωρίς να λιώσουν και αποσύρουμε απο την εστία. Τοποθετούμε ανάμεσα στα λαχανικά με τη βοήθεια ενός κουταλιού, τις μεριδούλες το ψάρι και ανακινούμε ώσπου να αναμιχθούν ομοιόμορφα τα συστατικά μας. 

Τοποθετούμε ξανά στην εστία σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία (2) και με το αναδευτήρι ανακατεύουμε δυνατά το ελαιόλαδο με το λεμόνι. Ρίχνουμε γρήγορα το μίγμα στο φαγητό μας, ανακινούμε καλά ξανά και πασπαλίζουμε με φρεσκοκομμένο μαϊντανό και θυμάρι!

Μπελαλίδικη συνταγή αλλά απολαυστική 
με φρέσκο λευκό ή προζυμένιο ψωμί 

και τη συνοδεία ροζέ σπιρτόζικου κρασιού 
ή μιας στιφαρής ρετσίνας!

Όπως έχω πει, αγαπώ να μοιράζομαι!

Την εβδομάδα που πέρασε μοιράστηκα με δυο φίλες μια αγαπημένη μυρωδάτη και πολύ έυγευστη συνταγή: "Πρασοτηγανιά με φέτα"

Η Κ., φτασμένη μαγείρισσα και η ίδια ακολούθησε τις οδηγίες και απο εκείνη την ημέρα, η συνταγή αυτή ανήκει επίσης στις αγαπημένες της!

"Πρασοτηγανιά με φέτα" λοιπόν, που προετοιμάζουμε ως εξής:

  Υλικά
- 1 κιλό χοιρινό μπούτι κομμένο σε λωρίδες φαρδιές
- 1/3 της κούπας ελαιόλαδο
- 5 μεσαία πράσα - μόνο το άσπρο μέρος

κομμένα σε ροδέλες (όσο πλατύ είναι ο δείκτης μας)
- 3 μεσαία καρότα κομμένα σε λεπτές ροδέλες
- 1/2 κούπα λευκό κρασί
- 1/2 λεμόνι (τον χυμό του)
- 200 γρ φέτα σε κύβους (τουλάχιστον!)
- Αλάτι, 1/2 κ.γ. ρίγανη, μια πρέζα πιπέρι
 Προετοιμασία
Ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και ροδίζουμε τα καρότα και τα πράσα αλατίζοντας τα ελάχιστα για να απελευθερώσουν τα υγρά τους.
Τα τοποθετούμε σε πιάτο και στη συνέχεια στο ελαιόλαδο ροδίζουμε καλά το κρέας, αφού συμπληρώσουμε λίγο ακόμα αλάτι.
Σβήνουμε με το κρασί και χαμηλώνουμε λίγο τη θερμοκρασία.
Προσθέτουμε νερό ώσπου να σκεπαστεί ίσα ίσα το κρέας και μαγειρεύουμε ώσπου να μαλακώσει.
Προσθέτουμε τα καρότα και τα πράσα, ανακινούμε για να αναμιχθούν ομοιόμορφα στην κατσαρόλα και ρίχνουμε το πιπέρι.
Τοποθετούμε ομοιόμορφα τη φέτα, προσθέτουμε τη ρίγανη κι αν έχουν σωθεί τα υγρά ώστε να έχουμε μια ελαφριά σάλτσα, κλείνουμε τη θερμοκρασία και αποσύρουμε.

Σερβίρουμε το μυρωδάτο φαγητό μας με ρύζι μακρύκοκκο βρασμένο ή πατάτες βραστές.
Αυτοί είναι οι ιδανικοί συνδυασμοί για να αναδειχθεί η ποικιλία των αρωμάτων και των γεύσεων του πιάτου μας!

Δοκιμάστε τη!

 

Χρόνια Πολλά στους ερωτευμένους που γιορτάζουν κάθε μέρα!

Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου 

και η προετοιμασία μενού και πιάτων 

ήταν ο κύριος λόγος που απουσίασα απο τον χώρο αυτόν για λίγες ημέρες
γιατί όπως είπαμε στον πρώτο λόγο μας:

"η μαγειρική είναι μια πράξη αγάπης" 

κι η αγάπη αποδεικνύεται κάθε στιγμή μέσα απο μια πράξη. 

Η μαγειρική είναι ένα πεδίο δράσης για να πράξεις και να εκφράσεις αγάπη. 
Κάθε μέρα,  με κάθε ευκαιρία.
Ωστόσο, υπάρχουν κάπόιες μέρες, κάποιες στιγμές ξεχωριστές.
Μια τέτοια μέρα είναι κι αυτή κάθε χρόνο!


Βέβαια, οι μέρες που πέρασαν είχαν κι άλλα νέα, πολλά! 
Θα τα μάθετε σύντομα!!! 

Πίτα γλυκιά στριφτή και αχνισμένη!  

Η "γλυκιά στριφτή και αχνισμένη" πίτα μου!

Η συνταγή δημιουργήθηκε το απόγευμα του Νοέμβρη 2013 δύο μέρες πριν τον Διαγωνισμό Μαγειρικής που διοργάνωσε η Λέσχη Αρχιμαγείρων στο Ρέθυμνο και απέσπασε το Χρυσό Μετάλιο στον κατηγορία "Πίτες".

Μια γλυκιά ελαφριά και εύγευστη πρόταση που μπορεί να εκτελεστεί και σήμερα καθώς βρίσκουμε ακόμα γλυκιά κολοκύθα. 

Δοκιμάστε τη!

Υλικά

Για το φύλλο

400 γρ αλεύρι

1 πρέζα αλάτι

3 κουτ σούπας ελαιόλαδο

1 ρακοπότηρο ρακί

1 μεσαία κούπα νερό

Στακοβούτυρο για άλειμμα φύλλων

Για τη γέμιση:

1 κιλό κίτρινη κολοκύθα

2 ξινόμηλα τριμμένα

1 κούπα σταφίδες κομμένες μουλιασμένες σε 2 κουταλιές ρακί και 2 κουταλιές ζεστό νερό

1 ½  κούπα ζάχαρη

1 κούπα καρυδόψιχα χοντροτριμμένη και ανακατεμένη με 2 κουταλιές σιμιγδάλι ψιλό

Ζυμώνουμε καλά και υπομονετικά ώστε να έχουμε μια εύπλαστη ζύμη. Την αφήνουμε σκεπασμένη με πετσέτα να ξεκουραστεί για όση ώρα χρειαστεί ώστε να ετοιμάσουμε τη γέμιση.  Ανοίγουμε πολύ πολύ λεπτό φύλλο και αφού το αλείψουμε με στακοβούτυρο και πασπαλίσουμε αλεύρι, το διπλώνουμε και το ανοίγουμε ξανά.

 Επαναλαμβάνουμε για άλλη μια φορά. Το φύλλο μας είναι έτοιμο για χρήση.

 Τρίβουμε τη μισή κολοκύθα ενώ την άλλη μισή την κόβουμε σε κομμάτια μικρά, τρίβουμε το μήλο και τα ζεσταίνουμε σε δυνατή θερμοκρασία σε κατσαρόλα ώστε να στραγγίξουν τα υγρά τους.

Προσθέτουμε τις σταφίδες, τη ζάχαρη και την καρυδόψιχα ανακατεμένη στο αλεύρι και το σιμιγδάλι. Αφήνουμε λίγο το μίγμα να κρυώσει ώστε να μην μας χαλάσει το φύλλο.

 Τοποθετούμε το ήδη ανοιγμένο φύλλο μας σε χαρτί ψησίματος για να μας διευκολύνει στο τύλιγμα του και απλώνουμε πάνω στο φύλλο το μίγμα αφήνοντας γύρω γύρω δυο εκατοστά περιθώριο. Αρχίζουμε να τυλίγουμε, λίγο λοξά ώστε να έχει μεγαλύτερο μήκος το στριφτάρι μας το οποίο τοποθετούμε κυκλικά σε στρογγυλό ταψί.

 Αλείφουμε την επιφάνεια με στακοβούτυρο και ραντίζουμε ελαφρια με ελάχιστο νερό.

 Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο (αερόθερμο) στους 175 για 40 λεπτά .

 

Αφού κρυώσει ελαφρά, τοποθετούμε σε πιατέλα, χωρίζουμε σε κομμάτια, πασπαλίζουμε με άχνη ζάχαρη και κανέλα και σερβίρουμε λίγο ζεστό (με παγωτό ή γιαούρτι)!

Πρώτη φορά σε Διαγωνισμό Μαγειρικής! Στον  ετήσιο Διαγωνισμό της Λέσχης Αρχιμαγείρων Κρήτης που πραγματοποιήθηκε στο Ρέθυμνο τον Νοέμβριο 2013. Μια από τις δράσεις της Λέσχης Αρχιμαγειρων για την ανάδειξη της Κρητικής Κουζίνας. 

Για εμένα και τον Γιάννη που εκπροσωπήσαμε την Cretan Miracle Diet & Cuisine ήταν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εμπειρία, μια χαρούμενη διαδικασία ανάμεσα σε αγνά κρητικά προϊόντα, σε  συνταγές, μυρωδιές, σκούφους, ποδιές σεφ, τους κ.κ. Αρχιμάγειρες της Λέσχης και το κοινό που περίμενε τις νέες γευστικές προτάσεις και ιδέες των συμμετεχόντων στον Διαγωνισμό που θα άγγιζαν την αυθεντική παράδοση μας ή με σεβασμό στην παράδοση μας θα αναδείκνυαν κάτι νέο, κάτι διαφορετικό, κάτι δημιουργικό! 

Η απόφαση για το ποιές συνταγές θα εκτελούσαμε στο Διαγωνισμό διήρκεσε λίγα μόλις λεπτά γιατί η εποχή έφερε στο μυαλό συγκεκριμένα υλικά:

Για την κατηγορία : "Πίτες" επιλέξαμε τη δική μου πρότυπη συνταγή με τίτλο "Γλυκιά, στριφτή και αχνισμένη! Μια πίτα με χειροποίητα φύλλα με άρωμα στακοβούτυρου και μια ισορροπημένη γευστικά γέμιση με βάση την κολοκύθα και το ξινόμηλο!

Για την κατηγορία "Ψάρι με χόρτα" επιλέξαμε τη συνταγή μας με τίτλο "Λαβράκι ψητό με βραστό σταμναγκάθι σε κρίθινη βάση". Άλλη μια ελαφριά γευστική πρόταση με το ψάρι και το χόρτο του μήνα στο επίκεντρο!

Για την κατηγορία "Ζωντανές παρουσιάσεις" στην οποία είχα ένα γνωστό υλικό (φιλέτο κοτόπουλο) κι έπρεπε να επιλέξω έως έξι υλικά απο το παντοπωλείο, σύνθεσα και πρότεινα τη συνταγή με τίτλο "Κοτόπουλο ψητό και μανιτάρια γεμιστά με χόντρο και λαχανικά σε σάλτσα πετιμέζι"! 

Ευχαριστούμε τη Λέσχη Αρχιμαγείρων για την ευκαιρία και την άψογη διοργάνωση, για το καλό κλίμα που δημιούργησε η καλή τους διάθεση και η χαρά για την μαγειρική!

http://madeincreta.gr/el/article/%CE%BF-%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B6%CE%B1%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%82-%CE%BA%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%83%CE%B5%CF%86-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CF%82 

Η Κρητική Διατροφή  

αποτελεί τρόπο ζωής γιατί είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα, την εποχικότητα των πρώτων υλών. 

Είμαστε τυχεροί γιατί έχουν πραγματοποιηθεί πολλές σοβαρές προσπάθειες και έχουν καταγραφεί αυθεντικά στοιχεία, αυθεντικές συνταγές αλλά και παραλλαγές συνταγών που δεν βασίζονται απλά στη φαντασία, στη διάθεση της κάθε νοικοκυράς και στη διαθεσιμότητα των συστατικών αλλά και στις ιδιαιτερότητες πτου κάθε τόπου και στην τάση του για να διαφοροποιείται μια συνταγή και να χαρακτηρίζεται απο το στοιχείο της τοπικότητας.

Η Λέσχη Αρχιμαγείρων Κρήτης αποτελεί έναν φορέα που συνδέει ανθρώπους με μεράκι, με ταλέντο, με όραμα για τη μαγειρική γενικότερα και για την κρητική μαγειρική ειδικότερα. 

Στον χώρο αυτό, μοιραζόμαστε το απόσπασμα ενός άρθρου για την Κρητική Διατροφή από τη Λέσχη Αρχιμαγείρων Κρήτης. 

Σας ευχαριστούμε!

Η κρητική διατροφή αποτελεί πλέον σήμερα ένα διατροφικό πρότυπο ευρέως γνωστό. Ήδη από τις πρώτες έρευνες που έγιναν, αμέσως μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, διαπιστώθηκε η μακροβιότητα των Κρητικών, καθώς και τα χαμηλά ποσοστά θνησιμότητας του πληθυσμού από καρδιαγγειακές παθήσεις. Μελέτες, οι οποίες διεξήχθησαν κατά τα τελευταία χρόνια, ήρθαν να επιβεβαιώσουν τα στοιχεία αυτά. Η σύγκριση της κρητικής διατροφής με τις διατροφικές συνήθειες πολλών λαών, τόσο της βόρειας Ευρώπης όσο και άλλων λαών της Μεσογείου, αλλά και χωρών της Άπω Ανατολής, όπως η Ιαπωνία, καταδεικνύουν ότι η πρώτη πλεονεκτεί σημαντικά.

Από τα μινωικά χρόνια υπάρχουν στοιχεία για τη διατροφή των κατοίκων του νησιού. Οι κλιματολογικές συνθήκες ευνοούσαν και ευνοούν την καλλιέργεια της ελιάς, του αμπελιού και των οπωροφόρων δένδρων. Τα άγρια και καλλιεργούμενα χόρτα είχαν κάθε εποχή τη θέση τους στο τραπέζι των Κρητών, όπως και ένα δυο ποτηράκια κρασί. Τα όσπρια και τα λαχανικά, τα δημητριακά, το ψάρι, το κρέας ελεύθερης βοσκής σε ημέρες εορταστικές, πολλά γαλακτοκομικά, μέλι και ροφήματα από τα πάμπολλα βότανα του ορεινού όγκου, αποτελούσαν τους θεμέλιους λίθους μιας μοναδικής διατροφής.
Ακόμα και σήμερα, ιδιαίτερα στα χωριά και ενίοτε στις πόλεις, οι Κρητικοί έχουν έναν μικρότερο ή μεγαλύτερο κήπο με λαχανικά για τις ανάγκες της οικογένειας και αρκετοί είναι αυτοί που εκτρέφουν κότες και κουνέλια. Σχεδόν κάθε οικογένεια έχει το δικό της ελαιώνα και σίγουρα μερικές πορτοκαλιές. Οφείλουμε, βέβαια, να εστιάσουμε την προσοχή μας και στο γεγονός ότι η γεωμορφολογία του νησιού και η καθαρά αγροτική σύνθεση του πληθυσμού του, μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες, ανάγκαζαν τους κατοίκους του να μοχθούν σκληρά για τον άρτο τον επιούσιο.
Σε αντίθεση με τις αστικές κοινωνίες, όπου η καθιστική ζωή είναι ο κανόνας, η καθημερινότητα του Κρητικού ήταν συνυφασμένη με την κίνηση.
Οι πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι ακόμη και σήμερα οι Κρητικοί καταναλώνουν κατά μέσο όρο πάνω από 25 κιλά ελαιόλαδο κατά κεφαλή ανά έτος, ποσοστό που υπερβαίνει κατά πολύ την κατανάλωση ελαιολάδου σε οποιαδήποτε άλλη γωνιά της γης.
Η κρητική κουζίνα χρησιμοποιεί ως κύρια πηγή λίπους, εάν όχι ως τη μοναδική, το ελαιόλαδο. Το ελαιόλαδο είναι πλούσιο σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα που είναι ανθεκτικά στην οξείδωση και ελαττώνουν την LDL χοληστερόλη χωρίς να επηρεάζουν την HDL χοληστερόλη, η οποία προστατεύει από την αθηροσκλήρωση.
Το ελαιόλαδο περιέχει επιπλέον μεγάλη ποσότητα αντιοξειδωτικών ουσιών που επίσης προφυλάσσουν από την αθηροσκλήρωση.

Σημαντικές δράσεις πραγματοποιούνται και στον τομέα της βιολογικής γεωργίας. Έτσι αρκετοί μεγάλοι αλλά και μικρότεροι παραγωγοί, αντιλαμβανόμενοι την σημασία της ποιοτικής αναβάθμισης, παράγουν κυρίως πιστοποιημένο βιολογικό ελαιόλαδο. Όμως και εσπεριδοειδή, αμπέλια και κηπευτικά καλλιεργούνται συστηματικά στο πλαίσιο της βιολογικής γεωργίας. marathopita.jpgΗ αυξανόμενη ζήτηση στη εγχώρια αγορά και τα πολλά καταστήματα βιολογικών προϊόντων καταδεικνύουν ότι οι Κρητικοί εκτιμούν τα βιολογικά προϊόντα και κατανοούν την αναγκαιότητα και την σημασία της κρητικής φυσικής διατροφής. Όμως και η διαδικασία του μαγειρέματος αποτελούσε σημαντικό χαρακτηριστικό της κρητικής διατροφής.

Οι νοικοκυρές μαγείρευαν με περίσσια αγάπη και μεράκι το φαγητό για τους δικούς τους και τους ξένους. Η ιεροτελεστία άρχιζε τις περισσότερες φορές νωρίς το πρωί για να είναι το μεσημεριανό έτοιμο στην ώρα του, γιατί το φαγητό, σε πείσμα των καιρών, δεν σηκώνει βιάση. Ας μην μιλήσουμε δε για τα εορταστικά τραπέζια˙ εδώ οι προετοιμασίες άρχιζαν μέρες πριν και απαιτούσαν φυσικά τη συνδρομή συγγενών και φιλενάδων. Κατά τη διάρκεια του γεύματος ο χρόνος τις περισσότερες φορές ήταν ένα σχετικό μέγεθος, καθώς η κοινωνική διάσταση της συνεύρεσης για φαγητό ήταν πάντοτε ιδιαίτερα σημαντική για τους Κρητικούς.

Αναρίθμητα είναι τα φαγητά που εμπλουτίζουν το Κρητικό τραπέζι: χοχλιοί (σαλιγκάρια), σημαντική πηγή πρωτεΐνης, με χόντρο - βραστοί ή μπουμπουριστοί (τηγανητοί) με ξύδι και ροσμαρί. Σουπιές με μάραθα και ελιές τσακιστές, σταμναγκάθι με αρνί, αβρονιές με αυγά, κάστανα στιφάδο, ισάξια του λαγού στιφάδο, πιλάφι και παραδοσιακή κρεατότουρτα για το Πάσχα, όπως και τα καλιτσούνια με χόρτα, μυζήθρα, μαλάκα (τύπος τυριού από αιγοπρόβειο γάλα), στο φούρνο ή στο τηγάνι. Μανιτάρια ψητά και τηγανητά, λουκάνικα και απάκι καπνισμένα με φασκόμηλο, βροβιοί και αχινοί, σαλάτα της θάλασσας και ψάρια.

Ξεχωριστή θέση στο τραπέζι είχαν και έχουν τα τυροκομικά προϊόντα. Χιλιάδες αιγοπρόβατα ελεύθερης βοσκής προσφέρουν ένα εξαιρετικό γάλα, με το οποίο οι τυροκόμοι και οι βοσκοί παράγουν μοναδικά τυριά, συνδυάζοντας τις σύγχρονες μεθόδους με τις παραδοσιακές. Τα γνωστότερα τυροκομικά προϊόντα είναι η γραβιέρα, ο αθότυρος, η μυζήθρα, η στάκα, το τυρομάλαμα και το γιαούρτι, που εδώ έχει την τιμητική του και σερβίρεται συχνά με θυμαρίσιο μέλι.

Φυσικά και το ψωμί αποτελεί σημαντικό στοιχείο του καθημερινού τραπεζιού των Κρητικών. Παλαιότερα κάθε γωνιά, κάθε πλαγιά, σπερνόταν με σιτηρά και σε κάθε σπίτι ζύμωναν με προζύμι. Ιδιαίτερα σημαντικά είναι ακόμη τα παξιμάδια, είτε από σιτάρι είτε από κριθάρι, ανάμεικτα ή επτάζυμα.
Όπως προαναφέρθηκε, το κρασί δεν λείπει ποτέ από το τραπέζι. Η βασική παραδοσιακή ποικιλία, το ρωμέικο, δίνει ένα υψηλόβαθμο κόκκινο κρασί με χαρακτηριστική γεύση. Εμπλουτίζεται συχνά με άλλες ποικιλίες, όπως κοτσιφάλι, μοσχάτο, λιάτικο κ.α. Οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες του κρασιού είναι άλλος ένας ισχυρός παράγοντας της μακροβιότητας των Κρητικών. Και ασφαλώς το επιδόρπιο, όπως και το καλωσόρισμα στην Κρήτη δεν νοείται χωρίς το παραδοσιακό μας απόσταγμα, την τσικουδιά. (Πηγή: Λέσχη Αρχιμαγείρων Κρήτης, 2013)

"Η κοτόσουπα της μαμάς μας"
 ...της μαμάς μου, της μαμάς σου, της μαμάς του ή της μαμάς της φίλης μας!
Κι ενώ ο τίτλος ανήκει στην κάθε μαμά, η κάθε συνταγή έχει την ιδιαιτερότητα της! Η κοτόσουπα της μαμάς λοιπόν είναι συνδεδεμένη με ευχάριστες στιγμές ζεστασιάς τις κρύες ή και βροχερές μέρες, με δύσκολες στιγμές μεταξύ σύγκρυου και πυρετού, με την επόμενη μέρα μετά απο ξενύχτι...
 Η κοτόσουπα αυτή όσες κι αν σηκώνει παραλλαγές δικές μας, θα μείνει για πάντα "η κοτόσουπα της μαμάς μας". Έτσι την έχω στο τετράδιο μου, έτσι τη μοιράζομαι μαζί σας και σ αυτόν τον χώρο... για μεσημεριανό ή για βραδυνό, σήμερα που όπως είπαμε ο καιρός είναι κρύος και βροχερός...
Ας δούμε λοιπόν τι χρειαζόμαστε για μια απο τις αγαπημένες όλων συνταγές

-  1/2 μεσαίο κοτοπουλο κομμένο σε μεριδες
-   1/4  φλυτζάνι ρυζί γλασέ

-    Χυμό από ένα λεμόνι 

-   1αυγό

-  2 κ.γ αλάτι 

- πιπέρι  

Σε μια κατσαρόλα βράζουμε 1 1/2 λίτρο νερού με το αλάτι και το κοτόπουλο. Αφού αφαιρέσουμε τον αφρό που θα δημιουργηθεί, το βράζουμε για μία ώρα σε υψηλή θερμοκρασία. Δοκιμάζουμε με το πιρούνι μέχρι να καταλαβαίνουμε ότι έχει ψηθεί το κρέας και αφού  το τοποθετήσουμε σε πιατέλα, το σκεπάζουμε και σουρώνουμε το ζωμό που έχει μείνει στην κατσαρόλα. Θέλουμε να έχει η κατσαρόλα ένα λίτρο ζωμό γι αυτό αν χρειαστεί συμπληρώνουμε με νερό και ξαναβράζουμε σε μεσαία θερμοκρασία ρίχνοντας και το ρύζι.

      Βράζουμε για 15 λεπτά με σκεπασμένη την κατσαρόλα και αποσύρουμε από τη θερμοκρασία.
      Χτυπάμε στο μούλτι το ασπράδι του αυγού και μόλις γίνει αραιή μαρέγκα ρίχνουμε και τον
      κρόκο κι έπειτα το χυμό λεμονιού. Με κουτάλα μεταφέρουμε λίγο ζωμό στο μπολ που έχουμε
      χτυπήσει το αυγό και σιγά σιγά μεταφέρουμε το ζωμό με το αυγολέμονο στην κατσαρόλα.
      ανακινούμε γρήγορα την κατσαρόλα και η κοτόσουπα μας είναι έτοιμη!
     Ευχαριστώ μαμά!

"Τηγανίτες με μέλι και πετιμέζι, πασπαλισμένοι με ψημμένο σουσάμι"
Η πρώτη συνταγή μου σε αυτόν τον χώρο, δεν θα μπορούσε παρά να δίνει την αίσθηση της ζεστασιάς και της γλύκας! Άλλωστε το επιβάλλει ο βροχερός γλυκός καιρός, το επιβάλλει
ο μήνας της Αγάπης, το επιβάλλει η διάθεση που έχουμε ή αυτή η γλυκιά διάθεση που αποφασίζουμε να έχουμε!
Πρόκειται για μια συνταγή που συνοδεύει πολλές αναμνήσεις παιδικές και εφηβικές. Μια συνταγή για την οποία πολλές φορές ρώτησα τη γιαγιά Α. "μα τι βάζεις μέσα κι είναι τόσο νόστιμες;;;" για να λάβω μια απάντηση που λάμβανα συχνά για αρκετά πιάτα. "Εεε τι βάζω μέσα, τίποτα! τίποτα δεν βάζω μέσα... λίγο λάδι, λίγο αλεύρι, λίγο αλάτι, λίγο ρακί και νερό... τίποτα!"
Έτσι ακριβώς λοιπόν, με το "τίποτα" σε χρόνο, σε κόστος, σε υλικά ακόμα και σε θερμίδες, έχουμε ένα απολαυστικό γλύκισμα που μπορεί να αποτελέσει το πρωινό μας, το δεκατιανό ή το απογευματινό μας και γιατί όχι, όπως παλιά, το βραδυνό μας.
Δεν σας κρύβω ότι οι τηγανίτες με μέλι και πετιμέζι μαζί με ένα γιαουρτάκι με χαμηλά λιπαρά, είναι ένας απο τους αγαπημένους μου γευστικούς συνδυασμούς και για βραδυνό!
Ας δούμε λοιπόν τα υλικά για τις γλυκές τηγανίτες!

- 100 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις ή μαλακό 

- 3/4 ποτήρι νερό
- 1 κουταλιά ελαιόλαδο
- 1/2 κουταλάκι αλάτι
- Μέλι και πετιμέζι

- Κανέλλα

- Ψημμένο σουσάμι

Βάζομε τα υγρά όλα μαζί κι έπειτα το αλεύρι και ανεκατεύουμε σιγά σιγά τα υλικά μας ώσπου να έχουμε ένα παχύρευστο χυλό.
 
Σε ένα τηγάνι βάζουμε το καλύτερο ελαιόλαδο κι όταν ζεσταθεί αρκετά, πριν κάψει, ρίχνουμε μέσα κουταλιές από το μείγμα. 

Μόλις φουσκώσουν λίγο τις γυρνάμε και τις ξαναγυρνάμε μέχρι να ροδοκοκκινίσουν. Τις τοποθετούμε σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας ή σε τρυπητό κι έπειτα τις μεταφέρουμε σε πιάτο. Πασπαλίζουμε με το μέλι και λιγότερο πετιμέζι  στις αναλογίες που θέλουμε και προαιρετικά το σουσάμι και λίγο κανέλλα.

Εναλλακτικά μπορούμε να φάμε τις αγνές τηγανίτες με ότι σιρόπι θέλουμε, με μαρμελάδα ή ακόμα και με κοινή ζάχαρη και κανέλα!. Αν θέλουμε τις τρώμε και σκέτες.

Καλή επιτυχία! 

Αγαπώ να μαγειρεύω!
Αγαπώ παθιασμένα το γλυκοπράσινο χρώμα του ελαιολάδου, τη μυρωδιά της ρίγανης, την αίσθηση των ευάλωτων υλικών στα χέρια μου λίγο πριν γίνουν συστατικά δημιουργίας.
Αγαπώ να μαγειρεύω κι αγαπώ να γεύομαι και να μαγεύομαι με κλειστά μάτια, με ανοιχτά μάτια, με τον αγαπημένο μου, με παιδιά, με φίλες και φίλους, με όσους αγαπούν τη μαγειρική και τις γεύσεις!
Κάθε εμπειρία είναι μια μοναδική τελετουργία ακόμα κι όταν πρόκειται για μια τακτικά ή και καθημερινά επαναλαμβανόμενη πράξη!
Μια εμπειρία που κάνει κάνει τον χρόνο μας πιο ποιοτικό και τη ζωή μας καλύτερη! Πολύχρωμη! Συγκινητική!  Δημιουργική!
Γιατί η μαγειρική είναι δημιουργία! είναι μαγεία! είναι απόλαυση! κρύβει εκπλήξεις! μας φέρνει κοντά με όσους αγαπάμε και όσους μας αγαπούν! μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, τον νού και το σώμα μας.
Αγαπώ να μοιράζομαι!
Αγαπώ να μοιράζομαι σκέψεις, στιγμές, συναισθήματα, εμπειρίες και συνήθειες! να μοιράζομαι τα δικά μου και όσων αγαπούν να μοιράζονται, τα δικά τους!
Αγαπώ να μοιράζομαι συνταγές, στιγμές και εμπειρίες μαγειρικές! παντού! δεν θυμάμαι να ήμουν ποτέ σε κάπόιο μέρος που να μην χωρούσε μια κουβέντα για μαγειρική, για γεύσεις.
Δεν θυμάμαι καμιά φορά να σκεφτώ..."τι θα μαγειρέψω σήμερα" χωρίς να χαμογελώ γιατί κάθε φορά αυτό δεν εναι μια απλή ερώτηση! Κάθε φορά αυτό είναι μια απόλυτη πρόκληση!

 - η μαγειρική είναι μια πράξη αγάπης -